Einhver hefur talað um sirka fram að jólum eða um áramótinn. En ég held að það sé ekki rétt. Ég hef t.d. lent í þessu mikið fyrr, jafnvel rétt eftir undirbúningstímabil. Þannig að ég spila með varnarsinnaðara leikkerfi í mikilvægustu leikjunum (samt ekki varnarkerfi) og læt líða ca 6-8 leiki á milli.

Ef þið spáið í það þá er mjög erfitt að vera að fikta í einhverju sem á að virka eins og gervigreind og eina leiðinn til að útfæra það án þess að þurfa að leggja á sig geðveika forritunarvinnu er að gera það svona. Þá vil ég meina að það sé betra að sleppa því og leyfa mönnum frekar að njóta þess að fikta sig áfram með kerfi eftir hentugleika. Nú ef menn vilja alltaf spila með sama kerfið þá ætti það að vera í lagi. Það eru fullt af liðum sem byrja alltaf leikinn í 4-4-2 og gengur bara vel.

Nr. 1,2 og 3 þá eru þessar skiptingar inná vellinum ekki eins heilagar og CM setur þetta upp. Þá er ég að tala um að kantmenn geta orðið sóknarmenn eftir 20 mín og annar sóknarmaðurinn getur orðið framsækinn miðjumaður.

Í CM þá er þetta allt niðurnelgt. Ef það er skrifað að þú sért striker þá gengur ekkert annað fyrir þig. Sem er fáránlegt þar sem mörg dæmi eru um það að strikerar færi sig á miðju eða í vörn eða jafnvel útá kantana. Ég hef reynt að þjálfa menn í nýjum stöðum og það tekur fáránlega langan tíma og þá eru þeir jafnvel búnir að gleyma gömlu stöðunni sinni.

Mín tillaga felst í því að Managerinn þurfi að finna út sjálfur í hvaða stöðum menn eru góðir. Með því að stúdera atributana. Prófa sig áfram með liðið eins og gert er í raunveruleikanum. Það er t.d. ekkert sem segir það í raunveruleikanum að bakvörður geti ekki verið miðvörður. Það eru mörg dæmi um að menn skipti jafnvel í miðjum leikjum og það gangi vel.

Kveðja,
Argur Vargu