Tvi midur hef eg enga islenska stafi.
Kannski er eg gamaldags og ekki tilbuin ad saetta mig vid tad ad ny taekni er ad taka yfir tad sem mer finnst best. Eg hreinlega skil ekki hvernig folk getur haft gaman af tvi ad taka stafraenar ljosmyndir. Tad er engin spenna yfir tvi. Tu tarf ekki ad hugsa: aetli tessi mynd eigi eftir ad koma vel ut eda: er teaai rett ,lyst. Eg hreinlega skil tad ekki. Og annad sem er ofar minum skilningi er hvernig folk getur haft gaman yfir tvi ad grufa yfir tolvuskja eda litla skjanum aftan a myndavelinni sinni i stad tess as hafa myndirnar milli handanna. Eg geri mer flla grein fyrir tvi ad med stafraenni ljosmyndun er haegt ad henda ut lelegum myndum og laga galla. Enn tad ma ekki gleyma tvi ad tad er lika haegt ad laga galla i myrkva kompunni ef ljosmyndarinn er nogu flinkur og svo eru gaedin miklu betri.
Ein su Besta tilfinning i heiminum, ad minu mati, er ad standa i myrkva kompunni og sja myndina sina birtast a bladinu. Med fallega tonlist a foninum og ljosin dimm. Spennan sem a ser stad i lkiamanum tegar myndin byrjar fyrst ad koma upp er olysanleg. Tokst tessi mynd? Tad ad geta horft a myndina faedast er tilfinning sem allir aettu ad profa. To ad myndin se svart-hvit er samt svo mikid lif yfir henni. Eg a erfitt med ad trua ad svona tilfinningu se haegt ad fa med staefraenni myndavel. Eg fer oft i myrkva kompuna i skolanum tegar eg er med got, bara til tess ad fa ad vera tar ein og njota tess ad skapa eitthvad.
Stafraen myndavel er eins og ad finna upp vel sem malar myndir fyrir malarann. Allar taer taeknir sem haegt er ad nota i kompunni tynast og verda ad engu.
Eg geri mer fulla grein fyrir tvi ad margir seu ekki sammala mer…enn eg vard bara ad segja hvernig mer lidur. Ef stafraenar myndavelar hald afram ad vera svona vinsaelar eiga venjulegar myndavelar eftir ad verd adyrari med timanum.
lika allt tad sem tarf til ad framkalla myndir a eftir ad verd dyrara og a endanum a folk eins og eg ekki eftir ad hafa efni a ad stunda “gamaldags” ljosmyndun legur.