Það falla af mér fjaðrirnar
ég flýg ekki meir
Einn daginn mun ég deyja
drukkna í eigin leir.

En núna sef ég í sandi
sólroðans myrkur.
Seinna muntu sjá
í sótt minni er styrkur.

Eins og Kristur á krossinum
kalla ég á þig.
,,Hvert fór kallinn,
hví yfirgaf hann mig?"
Gríptu karfann!