Augun mín og augun þín
vísur Vatnsenda-Rósu
Augun mín og augun þín,
ó, þá fögru steina.
Mitt var þitt og þitt var mitt,
þú veist hvað ég meina.
Lankt er síðan sá ég hann.
Sennlega fríður var hann.
Allt sem prýða má einn mann,
mest af lýðum bar hann.
Þig ég trega manna mest,
mædd af tára flóði.
Ó, að við hefðum aldrei sést,
elsku vinur minn góði.
Veit ekki hvað það er við þetta ljóð… en ég fell alveg fyrir þvi
og kemur manni til að hugsa.
vonandi að þið hafið haft gaman af þessu óvenjulegu skriftum á ljóðum.
Kveðja callas
ék vet að ek gei savsetnyngavilur!!! neni eki ad fava