Jesús almáttugur Kristur! Það er eitthvað svo ótrúlega sorglegt við þessa síðu. Fyrst les maður nokkur ljóð, (og finnst þau að sjálfsögðu hræðileg), SVO kemst maður að því hver þetta er (ef farið er að eins og ég, sem les ekki Moggann og horfi ekki á ungfrú Ísland). Í fyrstu voru ljóðin hálfsorgleg og maður vorkenndi konunni að geta ekki tjáð sig betur en það en svo skoðaði maður myndirnar og veltist um af hlátri. Þetta er bara væmin, barnaleg, seinþroska pabba-prinsessa sem fær allt á silfurfati og grenjar þegar hlutirnir ganga ekki eftir hennar huga. Það mætti halda að heimurinn snérist í kringum hana!
Svo las ég greinarnar hennar, smásögurnar og “hugleyðingarnar,” og kúgaðist aftur, það er skandall hvað konan getur opinberað heimsku sína fyrir öllum heiminum án þess að vita það (sbr. “Að vera ástfangin” og “Ný sýn”)! Ef þið hafið ekki litið á greinarnar hennar þá endilega gerið það ef þið hafið sterkara meltingakerfi en ég. Þetta er alveg stórkostlegt!
Já, og slóðin “Ég” sem er mjög athyglisverð því hún segir frekar frá fjölskyldunni en nokkrum öðrum. Þessi stelpa er alveg sprenghlægileg, sérstaklega útaf öllum kattavælunum inná milli! Hvað á það að þýða? Er hún að gefa í skyn að hún hafi gaman af því þegar kettir væla? Það er fínt að heyra þá mjálma en þetta er mjög kvalinn köttur sem þau hafa dregið í hljóðverið. Lýtið svo á “linkana” hennar og sjáið hvort þið getið metið persónuleika hennar út frá því… Já, alveg rétt: Egómanísk, óörugg, jarðbundin grenjuskjóða sem reynir að finna betri lífsgyldi en getur það ekki því það er ekki í jafn mikillri tísku og að vorkenna sér og fá aðra til að vorkenna sér (skyldi ég eitthvað eftir?).
Hún má þó eiga það greyið að hún er ágæt í myndlistinni.
P.S. Hún er samt ömurleg í stafsetningu!!!