Maskarinn rennur af augum hennar
Regnið strýkur um sitt flækta hár
Blóðið rennur úr æði hennar
Út um augun hlaupa úr öll tár

Er heimurinn byrjar að taka upp þögnina
Og tunglið baðar þig með sínum frið
Faðmar þitt hjarta og kyssir þitt enni
Og þú stendur á móti við þitt eigið svið

Með blóðinu rennur allur sársaukinn burtu
Og hamingja innra með þér brýst
Fyrirgefning við allar syndir þínar
Nú er stund þín allra síst