Fann glósur hérna í tölvunni minni og í þeim stendur:

54.-56. vísur fjalla um “alviskuna” og lífsgleðina. Þótt gott sé að vera vitur, eins og víða hefur komið fram, er þó engum manni hollt að vita allt, síst af öllu örlög sín. Til að njóta lífsins og óvæntra uppákoma þess fer best á því að vera hæfilega vitur.

Vona að þetta hjálpi eitthvað :)

Meðalsnotur skýli manna hver
æva til snotur sé
því að snoturs manns hjarta
verður sjaldan glatt
ef sá er alsnotur er

(Þetta er ljóð um mann sem á efni á bæ en má ekki láta fólk plokka af sér peninginn áður en hann á ekki einu sinni efni á bænum eftir að hann myndi lána öllum allt sitt fé.)

Meðalsnotur skýli manna hver
æva til snotur sé
örlög sín viti engin fyrir
þeim er sorgalausastur sefi

(Þarna er verið að hæðast af manninum sem er í hættu að vera rændur, bara verið að minna hann bókstaflega á að hann sé ræfill.)