Æðstur, fyrstur.
Í okkar augum sjálfur kristur.
Þögn.
Aðeins rödd hans ómar,
yfir þessum heimi drottnar,
hans vegna voru systur mínar skotnar,
og hans vegna eru líkkistur tómar.
Hann mun alltaf kórónunni skarta,
með sínu kaldrifjaða hjarta.
Undir hann þurfum við okkur að beygja,
hans vegna munum við þjást.
Hans vegna munu englar deyja;
í honum býr engin ást.