Myrkið læðist að hjarta mínu
rökkva tekur í sálu

Dimmur hugur fullur af hatri
dekkjast djúpu sárinn

Svörtn er sál mín öll
full af hatri og grimmd

Verkjar hjartað
of dökt er

Sé ég hugann færast nær
að ljósinnu á enda gangsins

HjaltiG