Ég bíð en held í vonina,
í hvert skipti sem hljóðið heyrist
lít ég á listan í leit af nafninu þínu.
Leita án árangurs.

Finn depurðina heltaka mig,
hvert bípið á fætur öðru,
dregur mig lengra niður.
Lengra ofaní sekktarkendina.

Eftir langa bið,
finn ég fyrir uppgjöf.
Þú kemur ekki.
Ég teygi músina óviljug í flipan.

En svo gerist það,
þegar vonin hefur dáið út.
Að bípið lifnar við og
leitin hafði happ.
Guðirnir hafa loks litið við mér.
Þú ert komin, loksins.