2 lítil ljóð sem mig langaði að deila með ykkur.


Ég nenni ekki neinu

Ég nennekkjað sitja, ég nennekkjað liggja.
Ég nennekkjað lifna og fara á stjá.
Ég nennekkjað drekka, ég nennekkjað tyggja.
Ég nennekkjað anda að eða frá.

Ég nennekkjað sofa, ég nennekkjað vaka.
Ég nennekkjað virkja storknandi blóð.
Ég nennekkjað stífna, ég nennekkjað slaka.
Ég nennekkjað ykrjidda andskotans…



Morgunljóð

Storknaðar strýk ég úr augunum
stírurnar endilangt baugunum.
Hárið hrært og úfið,
hafði í koddann grúfið.
Helvíti tæpur á taugunum.

Liðamót lúin og brakandi.
Líkaminn vægast sagt slakandi.
Harður í hálsi rígur.
Höfuðið aftur sígur.
Helst ég því varla við vakandi.

Þróttlaus af þreytu er dofnaður.
Þegar er hugurinn klofnaður.
Leggjast ljúfur í bólið?
Lifna við, komast á rólið?
Ljóðið mitt sem og er sofnaður.


Sjálfum finnst mér ég bætast með hverju ljóðinu og ætti þessvegna erindi í elítu gestapó innan tíðar.

Bætt við 1. júlí 2008 - 21:28
titillinn :/