þetta er texti sem var saminn frekar sem lag en ljóð en mig langar í ykkar skoðun á því :D

Það var sunnudagur, þetta reglulega djamm,
ekkert spes við lékum bara fingrum fram,
tókum e og dáltið af sýru, solltið líka af efnunum dýru,
við vorum á leiðinni heim af essum club, man ekki allveg kannski einhverskonar pub,
þegar á bílnum ég missti stjórnina, höfuðið hennar skall beint á rúðuna,
allt í kring var þetta væl, sem þá hljómaði með stæl,
það næsta sem ég man að ég vaknaði í hvítum sloppi, höfuðið sárt, eins og heilinn væri á hoppi,
þar var maður í svörtum jakka, sem sagði að hún væri farin, ég hélt að hann væri að grína og vildi fá að sjá ástina mína,
en í svipnum á honum var ekkert grín, hann sagði að elskan mín væri farin til guðsins sín(s)
ég grét af angist, vildi elskuna fá, leitaði um allt en hana var hvergi að sjá,
fann hana að lokum sem liðið lík, augnaráðið tómt og engin flík,
ég grét af sársauka í hjartarstað, fannst sem heimurinn stæði í stað og þessi heimur sem var svo fullur af ástríð og sælu, fylltist skyndilega af einsemd og brælu,
því að flugnahöfðinginn sótti ástvininn.
Ég veit að fólk seigir að sjaldan er ein báran stök, en hún, hún var allveg einstök, fallnir englar og ragnarök