Snjórinn er hvítur,
hvítur eins og þrastarskítur.
Ískaldur og blautur,
eins og ónýtur grautur.
Minnir mann á jólin
og ryðgar hjólin.
Skemmir trén svo þau svigna
bíða þess að byrji að rigna.
Veturinn, rómantískasta árstíðin,
rosalega rómantísk, élhríðin.
Veturinn ber kuldann með sér
og ég í missheppnuðum tilraunum reyni að ylja mér.