ég horfði á rakvélarblaðið lýkt og að það væri sá partur af líkama mínum sem að vanntaði
ég þurfti að tjá mig, ég tók það upp um leið og ég hugsaði um allt það sorglega sem að mig hafði hrjáð síðastliðnar vikur
eins og til dæmis það þegar að hugi fór í maintance klukkan 4 síðasta fimmtudagskvöld og ég hafði ekkert að gera.

ég þurfti flóttaleið

ég starði á það

rakvélarblaðið

ég þráði það svo heitt

en um leið þá vanntaði mig þaðsvo mikið

sá partur af mér er mig vanntaði til að gera mig heilann

til að gleyma

til að elska*

til að fæðast

ég tók það upp. hugur minn tæmdisnæstu 15 millisekúnntur

ég lét það leika lýkt að fiðluboga um úlnliðimér á meðan að ég söng hástöfum í fölskum A nótum “HANN ‘A AFMÆLI ’I DAG”

mér leið hræðilega þegar að orðinn “til hamingju með daginn herra forseti” runnu útúr vörum mínum er ég stóð fyrir framan spegilin


ég vill taka það fram að ég er öðruvísi en þið hin, þið eygið aldrei eftir að skilja þessa listrænu tjáningu mína og ekki örvænnta ég kem aftur!



*td. kartöflu