Þér tókst það aftur, óskiljanlegi kraftur.

Að fokka mér upp, skella mér niður.

Gera mig reiðan, skilja við mig leiðan.

Ég finn ekki lengur, hvað það er að vera fengur.

Brotinn og boginn, allur lífskraftur úr mér soginn.

Skil ekki neitt, fæ engu breytt.

veit ekki neitt um fokkin neitt.

Og hvað er svo næst, er framtíðin glæst.

Efast um það, bara nýtt font sama andskotans blað.

Er ég reiður, nei bara þreyttur og leiður.

Tilbúinn að leggja árar í bát, skák og mát.