tmar fyrir 23 árum, 1 mánuði Fjöldi lestra: 334

Stefna, stefnur, stefnuleysi eða hvað....

Þegar horft er aftur til fortíðarinnar má vel greina, í bókmenntasögunni, ákveðnar stefnur. Raunsæi, rómantík,nýrómantík osfrv. en er hægt að greina einhverja ákv. stefnu/stefnur í bókmenntum í dag? Hvernig mynduð þið skilgreina ykkur sjálf sem skáld? Fylgið þið einhverjum stefnum? Eru einhverjar hugmyndir í nútímanum sem þið mynduð telja einkennandi fyrir hann? Eða ríkir almennt stefnuleysi og upplausn? Hvað finnst ykkur?

kelika fyrir 23 árum, 1 mánuði

Mér finnst bara eins og allt sé leyfilegt nú til dags… hálfgert stefnuleysi. Ekki það að það sé eitthvað slæmt, nema þegar það fer að verða að stjórnleysi… anarkisma! Ljóðskáldin verða að hafa a.m.k. pínulítinn sjálfsaga svo þau geti sett sér sínar eigin reglur og framfylgt þeim. Það er náttúrlega hluti af eigin stíl. Kannski er smá anarkismafílingur í gangi núna. Fólk er óhræddara við að yrkja opinskátt um málefni sem voru hið mesta tabú hér áður fyrr t.d. kynlíf og samkynhneigð.

Svo er eitt enn! Það ríkir mikil efnishyggja í dag en ég er ekki viss um að hún smiti ljóðin því góð ljóðskáld líta mjög mikið inn á við og eru síður að sækjast eftir veraldlegum hlutum.. eða hvað finnst ykkur?

Fyrra álit

tmar fyrir 23 árum

Ég er fyllilega sammála þér með að skáld í dag þurfi að temja sér aga. En er hægt að segja að það ríki stjórnleysi!?! Ég er meira á þeirri skoðun að skáld í dag eru mjög upptekin af því hvernig þeim líður, hvort þau séu elskuð osfrv. Nálgun þeirra á þessi málefni er yfirleitt ljóð í 1.p.et. sem fjalla um þetta á beinan hátt. Það er ,,mér líður svo illa“, ,,það elskar mig enginn”-ljóð. Mér finnst vanta í nútímaljóð táknin, djúpu hugsunina. Ég rek mig of oft á ljóð sem eru einföld, ekki svo að skilja að það sé endilega slæmt. Mér finnst ég sjái bara ekki nóg af hinu. Ekki minni skáld en Steinn Steinarr urðu fræg á að yrkja 1.p.et. ljóð. Hvort að þetta viðkemur stjórnleysi….æ, ég veit það ekki.
Hins vegar er það rétt hjá þér að efnishyggjan er mjög rík og það er í raun skrýtið að sjá það ekki í ljóðum. Pæling: Hvers vegna ætli skáldin tengi ekki tilfinningar sínar við efnisheiminn? Við erum jú öll mjög háð honum…
Hvað finnst þér?

Fyrra álit

kelika fyrir 23 árum

Það geta verið margar ástæður… til dæmis að þeir sem hafa mestan áhuga á að kaupa og eignast nýja hluti leiði hugsanir sínar síður undir yfirborðið til að kafa ofan í sálardjúpið. Finna kannski tilgang lífsins aðeins í atferli sínu. Svo gæti náttúrlega verið að fólk vilji frekar leita inn á við í ljóðum sínum vegna þess að umhverfið gefur þeim ekki kost á því. Í raunveruleikanum eru það eignir fólks sem tala eða bara statusinn. Æ ég veit það ekki!! Hrikalega erfiðar spurningar hjá þér :)

Ég hef sennilega svipaðan smekk á ljóðum og þú.. vil hafa þau djúp og myndræn, samt mega þau vera einföld þ.e.a.s. ekki miklar orðalengingar. Bestu ljóðin finnst mér vera þau sem virkja ímyndunaraflið, bara hljóð og mynd takk fyrir! Ég sé svoleiðis ljóð allt of sjaldan. Getur þú bent mér á einhver ljóðskáld sem yrkja í þeim dúr?

Fyrra álit

vamanos fyrir 23 árum

Ég held að það sé ekki auðvelt fyrir okkur að greina einhverja ákveðna stefnu í samtímanum. Það er ekki fyrr en farið er að líta um öxl, og allar breytur samfélagsins eru gefnar, að hægt er að sjá eitthvert mynstur, einhverja stefnu.

Fyrra álit

tmar fyrir 23 árum

Samt hlýtur að vera eitthvað sem hefur meiri áhrif á okkur heldur en annað. Mig langar til að skilja, vita, komast að osfrv. hvað það er. Hvað mig varðar, hefur endalaust upplýsingaflæðið mikil áhrif, ég veit meira um umheiminn en ég hef kannski gott af. Tölvur hafa mikil áhrif á mig. Það er ýmislegt fleira en kannski ekki jafn mikið.
Hvað með þig?

Fyrra álit

tmar fyrir 23 árum

Hannes Pétursson yrkir ágæt slík ljóð
Njörður P. Njarðvík einnig
'Oljóð og Sjödægra eftir Jóhannes úr Kötlum
Er einhver í kórónafötum… e. Einar Már
Mörg ljóð Gyrðis Elíasar
'I raun er hægt að finna slík ljóð hjá flestum ljóðskáldum, bara lesa…það er í rauninni lang best.
Vona að þetta hjálpi eitthvað
kveðja
;)

Fyrra álit

Lynx fyrir 23 árum

Hmmm…mér finnst alltaf segja sig sjálft að bókmenntasagan, eins og önnur saga, er rituð eftirá. Sem gerir það að verkum að flestum stefnum er gefið nafn og þær skilgreindar eftir að þær mótuðust. Þetta segir mér að þegar hlutir eru “að gerast” og eru að þróast og brjótast um í deiglunni, þá er ekki endilega hægt að festa á þeim hönd.
Við lifum á fjölbreyttum tímum, fullum af mótsögnum og upplausn. Við sjáum það í flestum fræðigreinum, í poppkúlturnum, tísku og flestum hliðum mannlífsins. Og það ER, að mínu mati, stefna í sjálfu sér. Sem verður svo sennilega einangruð, dauðhreinsuð, sett mörk og nefnd þegar fram líða stundir. Við vitum að öll svona mörk eru í raun tilbúin, en ekki raunveruleg, því að öflin sem eru að verki eru vitundir einstaklinga en ekki samstillt “sam-vitund”, þó svo að auðvitað verði einstaklingar fyrir áhrifum síns samtíma.
Verður ekki bara tíminn að leiða þetta í ljós? Mér finnst það allavegana líklegast. Hitt er annað mál að mér finnst ég lifa á spennandi og skemmtilegum tímum og er að njóta þess í botn :o)<br><br>Kveðja,

Lynx

“You have a right to experiment with your life. You will make mistakes. And they are right too.” (Anaïs Nin)

Fyrra álit

sassy fyrir 23 árum

Er ekki stefnan i bokmenntum i dag einmitt bara stefnuleysi? Eg er ung, stefnulaus stulka og stunda thad ad skrifa um thad. Hvad er skemmtilegra en ad skrifa um allt og ekkert a sama tima. Thad aedislega vid hugmyndir nutimans er ad thad tharf ekkert ad detta i einhvad visst form. Vid buum til okkar eigin form og brjotum thau svo :) Chaos is the language of todays youth…everything go's!

My goal in life is to find a goal :)

Fyrra álit

Ljóð

Ljóð

Ofurhugar

Stjórnendur

Hverjir eru inni

Korkar - Umræður um ljóð

Stefna, stefnur, stefnuleysi eða hvað....

Dýr

Dægurmál

Fræði

Leikir

Lífið

Lífsstíll

Margmiðlun

Menning

Skjár

Sport

Tónlist

Tækni

Vélar

Hugi