þetta er bara sonna hugsun…
ég hugsa stundum um eikkað sem er alveg út í hött..
Hérna sjáið þið afraksturinn;)



Lífið er skrítið fyrirbæri.
Það kemur og fer,
en alltaf er þess samt saknað,
því lífið krækir alltaf í annað líf,
áður en það fer í burtu.
Því engin sál á að þola það að vera ekki elskuð.
Allir eru elskaðir að minnsta kosti einu sinni á ævinni,
og þegar það gerist,
verður maður að nota tækifærið,
því það gæti verið að það kæmi aldrei aftur.