Í dimmum hornum hann dvelur
og daga niður telur,
uns litla líf sitt gefur.
Loks hann að eilífu sefur.

En lokaður er himnana stígur
og niður til helja hann sígur.
Fastur í sínum svarta heimi
og djöflar hans enn á sveimi.

Nokkuð sem ég samdi.