Æska


Lífið byrjaði á rólegu nótunum.

en svo hófst, barnæskan,

eldist hratt, oft var glatt

en breittist hratt og varð bratt

harðan barðist við skólan, standa sig!

ekkert gekk og hann barði mig..

daginn í dag geng ég um einsog ekkert sé

en innst inni veit ég, að ég er sem brotið tré.

tilfinningar hrúgast upp, brotnar og brenndar minningar

breitast í öfundsýki og hatur..

Fíkn ég stunda til að eyða hugsunum,

hatrið hverfur á braut deyjandi himins

gleymi öllu, hverjir vinir manns eru,

ekki er allt eins fagurt og maður hélt,

samt ert þú alltaf mér efst í huga,

ert mig að buga, ég bíð eftir þér,

en það sem ég vill gera mér,