Árin hverfa ógnarhratt
af þeim sífellt missi
svo hugmynd beint í hug mér datt
hugsunin var þessi:
Ég tímann tók og niðut batt
og tafði fyrir því hlassi.
Ég reyndi mikið, reyndi “att”
ryðja því úr sessi.
Sautjánda árið þitt loksins datt
og horfði á mig með fússi,
ég segji satt, það gat mig glatt
að ætla að stoppa þessu stússi
-en þá upp það spratt
með bros og hatt
og plúdselig ég vissi
að ég gæti ekki stoppað
þig í að verða svona gömul.
Atsjú….