Húsið svo glaðlegt,
glaðlegara en í gær,
húsið svo fallegt,
fallegra en í gær,
inni situr stúlka og hlær,
hlær betur en í gær.

Húsið svo dapurt,
daprara en í gær,
húsið svo sorgmæt,
sorgmætara en í gær,
inni situr stúlka og grætur,
grætur meira en í gær.

Húsið sýnir tilfiningar rétt eins og hún,
húsið skilur hana betur en þú,
húsið og hún er tengd þessum böndum,
böndum sem stúlkan mun
aldrei tengjast neinum öðrum.

Húsið og stúlkan óskýrast mjög,
húsið og stúlkan hverfa,
stúlkan sem grét í dag en hló í gær,
húsið sem virtist dapurt í dag
en glaðlegt í gær,
þau hverfa úr draumi mínum,
húsið og stúlkan.