Þú kenndir mér að heyra ekki
það sem ég vildi ekki heyra,
þess vegna hlustaði ég á þig.
Þú kenndir mér að sjá ekki
það sem ég vildi ekki sjá,
þess vegna sá ég þig.
Þú kenndir mér að gera ekki
það sem ég vildi ekki gera,
þess vegna treysti ég þér.

En ég hlustaði á þig og þú lést mig gráta,
en ég sjá þig og þú lést mig forðast þig,
en ég gerði mér ekki grein fyrir hvað var á seiði. Hversvegna léstu allt í einu svona?

Núna sit ég ein,
hugsa um þig,
hversvegna ertu allt í einu svona?
Ég hlustaði á þig,
fór að gráta,
ég sá þig, fór burt,
vildi standa kjurt.

Ég heyrið það sem ég vildi ekki heyra,
ég sá það sem ég vildi ekki sjá,
ég gerði það sem ég vildi ekki gera.

Þú varst alltaf skjöldur minn,
manneskjan sem sá til þess að ég gerið rétt,
að ég væri ég.
Nú hefur breit mér,
gert mig á þér,
gert mig að því sem þú ert í raun og veru.
Hversvegna læturu svona?