Samt

Þegar þú varst leið kom ég til þín,
huggaði þig og treysti.
Þegar þú grést kom ég til þín,
fékk þig til að brosa.
Þegar þú stóðst ein kom ég til þín,
stóð með þér og trúði.
Þegar þú varst farin stóð ég á þínu,
jafnvel þótt þú værir þar ekki.

Þegar ég var leið varst þú þar ekki,
þegar ég stóð ein varst þú með öðrum,
þegar ég grét, grét ég ein,
þegar ég var farin baktalaðir þú mig.

Samt fyrir gaf ég þér alltaf,
samt stóð ég með þér,
samt treysti ég þér,
samt var ég vinkona þín.

Þegar við urðum eldri leið mér verr,
við hittums á laumi þegar þú hafðir engan
annan.
Í skólanum strídur þú mér á því sem ég
sagði þér, treysti þér fyrir.
Ég var lögð í einelti og þú, sú sem ég hélt
að væri mín eina vinkona tókst þátt í því.

Ég grét mig í svefn hvert einasta kvöld,
vakanði með augun full af tárum.
En ég tók mig á, ég hætti að hitta þig,
hætti að treysta þér, og veistu hvað?
smá sama fækkaði tárunum,
smá saman fór ég að brosa,
smá saman leið mér betur,
jafnvel þótt ég væri alltaf ein.
Samt leið mér betur.

Einn dag hrundi líf þitt,
þú gast ekkert farið, áttir engan samastað.
Þá kom ég, hlustaði og trúði, sýndi vináttu,
jafnvel þótt ég hataði þig.
Ég fékk þig til að brosa á svörtustu stundum,
ég stóð með þér, ég var þér allt.

Samt breyti það engu,
samt varstu ekki þar fyrir mig,
samt hunsaðir þú mig,
samt mátti engin vita að við vorum vinkonur.

Einu sinni þegar allir voru á móti mér fór ég
burt, hljóp eitthvert,
ætlaði aldrei aftur að láta sjá mig.
Þá komstu, þá stóðstu með mér,
þá varstu þar fyrir mig,
þá varstu vinkona mín.

Eftir það gastu engu leint,
við vorum vinkonur og það vissu allir,
þá fyrst fórstu að borga mér alla vináttuna,
við vorum vinkonur.

Samt treysti ég þér ekki enn,
samt trúi ég þér ekki enn,
samt er ég ekki viss,
samt verðum við aldrei sannar vinkonur.
Vegna þess sem þú gerðir mér,
það get ég aldrei fyrirgefið alveg.

__________________________________________

uhh, þetta er eitt af þeim ljóðum sem ég hef samið:S:S langaði bara til að prófa að fá álit annara