Konan sem kyndir ofninn minn

Ég finn það gegnum svefninn
að einhver læðist inn
með eldhúslampann sinn
og veit að það er konan
sem kyndir ofninn minn,
sem út með ösku fer
og eld að spónum ber
og yljar upp hjá mér,
læðist út úr stofunni
og lokar á eftir sér.

Ég veit að hún á sorgir
en segir aldrei neitt
þó sé hún dauðaþreytt,
hendur hennar sótugar
og hárið illa greitt.
Hún fer að engu óð,
er öllum mönnum góð
og vinnur verk sín hljóð.-
Sumir skrifa í öskuna
öll sín bestu ljóð.

Ég veit að þessi kona
er vinafá og snauð
af veraldlegum auð,
að launin sem hún fær
eru last og daglegt brauð.
En oftast er það sá
sem allir kvelja og smá
sem mest af mildi á.-
Fáir njóta eldanna
sem fyrstir kveikja þá.

Davíð stefánsson úr Fagraskógi