Tík
Það var eitt sinn tík
Sem leit út eins og lík
Hún á mig réðist
Vitiði hvað skeðist
Ég ákvað að hana kýla
Þó ég vissi að hún myndi það ekki fíla
Svo hún datt
Mjög hratt
Datt hún niður á jörðina
Þá ég á hana setti gjörðina
Það myndi hana drepa
Og hún sig ekki hreyft geta
Svo hún dó
Og ég hló
Gróf ég hana niður í jörð
Og hún ennþá með þessa gjörð
Svo meig ég á gröf hennar
Og ætlaði ég síðan að stinga tóli mínu niður í jörð
En fór hann óvart á þessa gjörð
Og það fossblæddi
Og er ég nú geldur
ég veit, gróft. Nú segið bara sem þið viljið. Ég veit hversu hneykslanlegt þetta er.
————–