Vertu þar sem ég sé þig.
Þú ert farin.

Helvítis fíflaskrattinn gengur of langt í hvelli ódauðleikans.
Líttu við, þú mátt ekki sjá.
Ba ba bú bú, brunar líkbíllinn hjá og kemur svo uppeftir stígnum til að eigna sér þig.

Augun dofna upp í veraldleikanum og þú leggst aftur.
Þú dettur út.
Út úr hinum eina sanna andlega heilleika.
Heilleika sem einkennir þitt litla líf.

Dúkkan dansaði.
Hún var svo falleg.
Æ, en hún datt.
Hvert fór hún?

Hún rær bát eilífðarinnar.
Hún rær áfram í leit að himnum. Drottins dúfu.
Dúfan. Tákn heilleikans.
Þú svífur, umlukin hvítu skýi.
Skeytt sykursætum vængjum,
alsett fjöðrum, eins og dúfa.

Götótt skýið.
Gamalt. Rifnar.
Þú dettur.
Dettur í helvíti.
Skín af köldum sálum syndafjörugra manna sem annað tækifæri fengu.
Ha?

Gæsin flýgur og er gripin.
Þú vinnur.
Nei.
Þú ert kvalin.
Þú ert dúfa.
Þú ert grálynd sál.
Ekki tínast. Ekki gleymast.

Ég skildi ekkert.
Hvers vegna fórstu? Lífið, allt snýst um þig.
Dúfan mín.
Tárin fjara út.

Ég kem.