Það er eitt að rakka niður ljóð og annað að gagnrýna þau. Mér persónulega finnst gagnrýni fín því að ég er ekki að líta á mig sem eitthvað megaljóðskáld heldur eru þetta pælingar og úrvinnslur sem enduðu á pappírnum fyrir algera tilviljun. Svo datt mér í hug að deila þessu með öðrum til að sjá hvað þeim fyndist.

Ef fólki finnst ljóðin mín crap þá er það bara gott mál að það tjái sig um það og bjargi mér frá því að lifa í einhverri blekkingu um að ég sé að skrifa GÓÐ ljóð sem eru síðan ekkert nema leirburður og klisjur. Ef mig vantar að einhver segi mér að ljóðin mín séu æði æði æði, þá fer ég með þau í einhvern sem ég veit að mun aldrei segja neitt neikvætt um það sem frá mér kemur….en því nenni ég bara ekki því ég er með svona thing fyrir hreinskilni og þoli ekkert annað.

Gagnrýni gefur okkur tækifæri til að laga það sem betur mætti fara og getur jafnvel gert miðlungsljóð að góðu ljóði á endanum…ef rétt er að verki staðið.

Ljóð eru ekki heilög þó þau séu tjáning á sálarlífi fólks. Það er hægt að gagnrýna tjáningarmátann án þess að verið sé að rakka niður hugsanir og upplifanir fólks. Ef fólk höndlar það ekki þá á það bara að halda sig við skápaskáldskapinn.

Kveðja,
Lilu.