Ekki er þó öll nótt úti enn. Maður gæti kannski haldið dauðinn væri framundan, en hann er svo fjaróttur ef manns ímynd tekur ekki yfirhöndina. Brámánar í nótt? eða á eftir? hvað með koss? Elskan.
Hvað sem verður, ertu fölur einn dag og nótt, svo happaglappa með morguninn.
Taktu tímann sem þú andar að þér fersku lofti. Bleikur, gröftkýldur rass apans er betur settur en við, minglandi í búrum og full af skít. Áttu ost á brauð? Hvernig var Gísli Marteinn? Gvuð, hvað við erum þenkjandi. Fokkaðu þér, ég skeini mér á árangri þínum. Gleraugun mín leyfa skítkast, og ég geri mér grein fyrir vitleysunni í mér. Gerir þú það í þér? Vanda sig, fermingarbarn. Flottur kjóll, og enn betra dú. “Og fékkstu alveg tíu á framkomu námskeiðinu?” og bráðum verðuru einsog þau, mökuð hlutlausum litum og góssi. Passlega tilitssöm og passlega frek, passlega þrjóskur og passlega úrillur, hjón í steríó.

Með kransaköku um hálsinn…bara damn. Hvar fékkstu alla þessa málningu?

Pakkaður inní lífið, strákur, og svo: Blómstra! Ef þú notar ekki eitthvað dóp, eignastu konu og börn og bíl og eitthvað… Og svo… Það er fyndið að nýjar skyrtur lykti best, þegar hafið, einsog það er, fullt af gömlum skít, lyktar betur. Ekki fara frammúr þér í skyrtusöfnun, snúðu nefinu uppí vindinn, góurinn og allt GÆTI farið betur. Kommon, hamingjan er ekki niðrá höfn. Taktu sæbrautina, taktu sæbrautina.

Myrra, myrra. Maður á orð, eða ekki, og tíminn er jafn langur og hann er stuttur. Fáðu þér kornflex, vonandi tekur blómskurðar beinið, raunveruleikinn, þig inná sig. Eða ertu ein af þeim afskornu?