Ísland er nú ögrum skorið
er vill hefna mín
á öllum þeim sem eru hrekkjusvín
já klína eigi á þá horið
Er grjónin skreppa á land
megi þau skjóta og drekka hland
Það seigir allavega snorri
stundum kallaður Orri
En hann er ei Sturluson
þó hann yrki lon og don.

Ég gékk niðrí “bæ”
Sá Árna Jónzen sagði “hæ”
Hann tók því illa
einsog brött klettasilla
Hann togaði mig heim til mín
þar stóð hún mamma sæt og fín
hann henni ýtti
Inní í stofu hann síðan leit
sá hann pabba inná beit
að honum gekk og kýldan á kjamman
pabbi þá skaust i myndaramman

Þannig fór nú það
þetta var áður en ég fór í bað
en núna fór ég þá beint í það
en mætti aftur jónzen
ég gekk til hanns og sagði “ble”
Tók hann því ílla og beit í mitt hné
það byrjaði að blæða
og nú tók hinum rauðafossi að flæða
ég öskraði yfir götuna “hey þarna er læða!!”
Hann sagði mér að þegja
og helst bara að deyja
ég tók mig þá til og dó
en árni jónzen andvarpaði og hló

Þetta var ljóðið um mig og árna
því miður þá veikur hann er
einsog fyrrum vera ber
að bruðla er gaman
en ólöglegt er
þó mar eyði því í lýðveldisher.