Þetta er ljóð sem ég samdi um hund sem ég þekkti og hét Ástríkur sem er núna dáinn. Ljóðið hljómar svona:

Ástríkur var góður rakki
Frískur eins og ungur krakki,
Hann var ofboðslega sætur
Með litla sæta fætur

Ástríkur var vinur minn
Og lang sætasti hundurinn,
Það er kross við gröf hans
Alveg eins og við gröf manns.