Laufin á trénu falla ofan á döggvott grasið, og íkorninn leitar uppi hnetur trjánna. Ég sit þar og hugsa um allt milli himins og jarðar. Þá kemur kötturinn Kormákur og leggst niður á teppið og malar um leið og ég strýk loðinn vangann. Þá syngja íkornarnir gleðisöng innan í sér og ég finn þá að ekkert hindrar hreina gleðitilfinninguna.