Hláturinn sklf í beinuum,
þessi miki hlátur var báturinn.
Hláturinn var undarlega mikill
hnykill. Hláturinn var allt í einu
skrítinn eins og svín.


Hláturinn datt ekkert úr munninum því
hann hélt áfram að hlæja beint í myrkrið.
Hláturinn var í eyranu líka hvað nú! eins
og skógarhöggsmaður væri nú að hæja.


Hláturinn var bara nýbúinn að vera lengi en
skrítið en síðbúinn maður balanum kom.
Hláturinn var allt í einu í vinnu sem
var að fá hár sem bar lús hús með krús.



Hláturinn breyttist í veikan hest brest.
Hláturinn datt síðan niður í fiður sem varð
síðan þannig að hláturinn varð veikur í fjóra
daga.


KV,


svartipetu