þetta hérna ljóð rakst ég á… og grenjaði úr mér augun… ég veit ekki alveg hver gerði þetta.. en þetta var allavega birt á einkamal.is =)

Ég leiður var á konunni og lamaður á sál,
er leið ég fann til huggunar, í dálk um einkamál.
Þar kona var að óska eftir kæruleysis stund,
með karlmanni og fljótt hún vildi hafa þennan fund.
Nú auðvitað ég svaraði og síminn hringdi skjótt,
í símanum var rödd sem mælti *Hittu mig í nótt*
Ó - röddin var svo loðin - svo liggileg og mjúk,
hún lét mig alveg finna að hún væri í mig sjúk.
Ég skal gjarnan leiða þig um lífsins paradís,
og leyfa þér að njóta þess að ég er vanadís.
Ég ferðast um á svaka flottum sendiferðabíl,
sérstaklega hentugum í ástarleikjapríl.
Svo nefndi hún mér stund og stað og spenningurinn jókst,
að standast kvöldsins löngu bið, naumlega mér tókst.
Er eiginkonan yfirgaf mig draumaheiminn í,
ég orkuhlaðinn hélt á vit, ævintýra á ný.
Inni í bílnum beið hún mín, við brugðum strax á leik,
í banastuði fljóðið var sem lyfti mér á kreik.
Á eftir er hún kveikti ljós, mér æðislega brá,
og endastakk mér út úr bílnum - tengdamömmu frá.


snilld ha?! =)