Umræða/samtal/skoðanaskipti sem eru/áttu sér stað við Tregahóruljóð Solufegri urðu mér kveikja að þessari hugleiðingu. Það þykir mér sýna allvel að ekki er vanþörf á að ræða ofboðlítið Hugaljóðin í heild sinni. Hér á Huga er fjöldinn allur af fólki að tjá sínar tilfinningar og skoðanir í ljóðum og sýnist sitt hverjum. Kannski er ég bara barnaleg þegar ég viðra þær skoðanir mínar að Hugi sé fyrst og fremst til gamans, til æfinga og til afþreyingar. Einhverjum kann að finnast að það sem hér fer inn skuli yfivegað og útpælt og hugsað sem útgáfa einhverskonar,en ég verð að telja að fæstir séu sammála því.

Ég tel að sá fjöldi sem hér er að störfum sé einfaldlega svo fjölbreytilegur og skáldlegum hæfileikum sé af svo ótrúlega mismiklum skammti útdeilt að enganveginn verði hægt að reyna að steypa þá alla í sama mót. Ég held að gagnrýni verði að vera persónubundin, það sem eru framfarir og jafnvel hátindar einhverra í ljóðasmíðum eru annara alverstu ritstíflur.

Ég tel að hugmyndin um korka sem innihalda ferskeytlur og annað í þeim dúr sé alls ekki út í hött og jafnvel mætti útfæra þá hugmynd frekar og hugsa sér kork þar sem menn kveðast á og annan þar sem menn yrkja (og þetta er ábyggilega sá vettvangur sem flestir Íslendingar gerast skáld) um dægurmál, jafnvel sér níðvísnakorkur. Allavega mælist ég til þess að Hugi fái að þróast, að eitthvað verði prófað til þess að fleyta honum áfram. Til dæmis að henda út tímabundið skoðanakönnunum og vera með botn vikunnar og sigurvegarinn fær að koma með næsta fyrripart? Fjöldinn dæmir?
Jæja þetta er bara hugleiðing en endilega einhverjir fleiri hugleiðið með mér…