Óreiðan endalaus
snist mér um haus
eigi vari við því
er þú settir mig laus

Glaður eg gek
er burt tókstu veg
frelsið fall eigi
hjá mér í smeg

og nú hér ég ligg
alla ulmusu þigg
ræsið mér veitir
allt er ég higg

og það ég mulda
er krokna úr kulda
“Ósæll erum vér nú”
þakkir þér skulda

eins og venjulega biðst ég velvirðingar á öllum stafsetingavillum