Ég horfi á þig
og þrá mín hefur sig til flugs
til hæstu hæða.

Mjúkt hörund
baðað söltum losta mínum
strýkst við mig
og þráin lækkar sig
um fjögurþúsund fet.

Þar sem ég engist
og skelf.
Brenn og loga.
Lendir hún mjúklega
og blæs svalandi
andardrætti sínum.

Líkn, mín síðasta smurning.
Áður en ég flýg upp til stjarnanna.
Í meinum var hún fegurst allra systra minna. Rebekka 2002.