Ég elskaði þig, þráði þig af öllu mínu hjarta, ég treysti þér.
Ég treysti þér fyrir hjarta mínu, brothætt eins og það er.
Og mölvar þú það, mér leið eins og sólu er ský leggst fyrir mig, stöðvar ást mina.
En ég fann leið, ég hélt áfram að elska, og þú sagðist elska mig en var það sannleikurinn? Var það raunveruleikinn? Gastu enn elskað mig?
Var ástin enn til staðar?
Eða var hún mölvuð, eins og hjarta mitt í lúkum þér? Gastu virkilega enn haldið á hjarta mínu sem sló ákaft að ást til þín og ekki elskað mig?
Varstu orðin svo köld? Ertu köld?
Þú ert köld, ens og ástin okkar.
En ástin finnur alltaf leið.