Hrynjandin:
– - v v - v v - - v v -
…dúnmjúkir faðmarnir með sakleysisblæ
- - v - v - v - v - v
freista mín meir en Drottins mikla ríki
- v - v - v v - v v - v
heldur vil ég dvelja þar dögunum saman
v - v - v - v v - v v v -
en daga upp sem engill í ástarinnar sorg…

Í hefðbundnu ljóði er hrynjandin regluleg, sbr.
- v - v - v -
Ofan gefur snjó á snjó,
- v - v - v -
snjóum vefur flóa tó…

Það sem hefst við að hafa fallega hrynjandi í ljóðum, er flæði. Ljóð sem innihalda langar ljóðlínur kalla á þetta flæði, án þess standa þær bara eins og hver annar bókmenntatexti.

Myndmál.
Það sem birtist í ljóði þínu eru fimm myndir, í fyrsta lagi dúnmjúkir faðmar, engill í ástarsorg, bíður sem dáti, spyrð sem asni, brennheitt fang. Restin er það sem á fræðimáli er kallað ‘sagt’ og ‘sýnir’ ekkert. Ég gæti endalaust ort ljóð þar sem kemur fram línan ‘ég er svo ástfanginn’ og það eina sem lesendur mínir gætu gert væri að samgleðjast mér. En ef ég segði, svo maður bregði fyrir sig klisjum, ‘my love is like a red, red rose’ þá allt í einu sjá lesendur mínir fyrir sér þá ást sem ég upplifi.
Það eru tvær viðlíkingar í ljóðinu, önnu mjög góð…eins og einmana dáti….en hin…eins og asni…ekki jafn góð, því hún er svo ofnotuð í talmáli.

Stuðlun
Brennheitt fang mitt er tilBúið þér
Búin er Biðin en ég Bíð þín enn hérna (ofstuðlun)

ef bíð ég þín Svona Sem einmana dáti
Sé ég þig aldrei því þú munt ei koma (stuðlar á áherlsulitlum atkvæðum)

Heimska mín stórefld í Huganum dafnar
Hef ég ei kveikt á hinni einu réttu peru…(ágæt stuðlun)

Taktu eftir stuðluninni í þessu:

Nú andar Suðrið Sæla vindum þýðum
Á Sjónum allar bárur smáar rísa
og Flykkjast heim að Fögru landi Ísa
að Fósturjarðar minnar strönd og hlíðum

Þarna er stuðlar notaðir rétt. Taktu líka eftir hvaða sérhljóða og samhljóða hann notar. Jónas velur hvert orð af kostgæfni, ekki bara af því að það rímar, stuðlar eða var það fyrsta sem honum datt í hug, enn síður af því að það er ‘ljóðrænna orð’.

Rím
Sjá ‘Ég bið að heilsa’…fallegt rím, ekki satt. Mönnum/Föðmum…vafasamt…ganga/langa rímar en kannski fullnotað. Sjáður efra dæmið, sem er eftir Bólu-Hjálmar, þar er innrím og runurím, gert á einfaldan hátt.

Orðfæri.
Afhverju að nota ei, í stað ekki? Afhverju að nota æ í stað alltaf? afhverju að nota óákveðin greini í stað ákveðins? afhverju að nota ekki kommur þar sem við á? afhverju að nota slettu (akta) í stað íslensku?
Það er ekki samhengi í orðfæri ljóðsins. Þú ert annars vegar að akta og spyrja eins og asni, á hinn bóginn …hef ég ei kveikt á hinni einu réttu peru…sem er eins og úr Paradísarmissi…hin rósinfingraða morgungyðja…

Niðurstaða
Þú segist hafa kunnáttuna og orðfærið, þú bara notir það ekki. Hvers vegna ekki? Eru ljóð fínni þegar þau eru illa ort?
Í dag seljast ljóðabækur að jafnaði í 200-500 eintökum. 95% af þeim sem kaupa þær eru svokallaðir ‘lærðir lesendur’. Þessir lesendur gera miklar kröfur, miklu meiri kröfur en hér á huga.
Það má vel vera að þú setjir ekki markið hærra en að birta hér á huga.is/ljod, en ef þú ætlar þér að gefa út, þá skaltu ekki hafa svona ljóð í handritinu. Því verður hafnað. Afhverju? Jú, því útgáfustjórar bókaútgáfanna eru í 99% tilvika lærðir einstaklingar, annað hvort bókmenntafræðingar eða með sambærilega menntun. Og þeir koma auga á þessa hnökkra eins og skot.

Orðfærið hef ég, kunnáttuna hef ég svo sannarlega - en ég nota hvorugt… hlustaðu á sjálfan þig….þú segist KUNNA að semja ljóð en gerir það ekki… Hvernig væri þá að þú svaraðir þessari gagnrýni með að sýna mér eitt slíkt? Ljóð sem stenst kröfur nútímalesenda…..ég bíð spenntu

Sammála,,sumir hérna inni setja sig á of háan hest hvað gagnrýni varðar,,vitna í hin og þessi skáld, hringjanda og braghætti sem í raun eru engin lögmál fyrir fallegum skáldskap. Hvers vegna erum við að hengja okkur upp á gamlar hefðir í bragaháttum og kjarftæði. Hvers vegna má okkar kynslóð ekki bara yrkja út frá sínum eigin lögmálum, forsendum og tilfinningum.
Hvað er að því? Báðum við um kennslu hvernig á að yrkja?????????????
Ljóðin sem ég hef séð frá Pardus eru snilld, mér finnst þau innihaldsrík og mun fallegri en margra annarra skálda sem gefið hafa út bækur og stælt sér að fagmennsku í orðavali og fleira.
Kannski að solfegri og tmar ættu að setja upp vefsíðu saman þar sem þau kenna fólki almennilega íslensku að þeirra forsendum, allavegna virðast þau fá útrás fyrir sinni miklu speki hér enda vaða þau um hvert ljóð á fætur öðru með tilvitnanir í rím og höfuðstóla ;)
ekki að reyna að vera móðgandi, aðein að minna á að það er fleira til en staðlaðir hugmyndir um hvernig sköpun á að vera.