sérlega upplífgandi og hressilegt ljóð!! :)

hvað meinarðu??? Þetta er ekki einu sinni cool… bara sorglegt…

Smá hugleiðing varðandi efni ljóðsins:

Við fáum öll aðeins eitt loforð í lífinu sem við getum treyst 100% að við munum ekki verða svikin um. Það er loforðið um það að við munum einhverntíma deyja. Svo ekki hafa áhyggjur, það mun koma að þessu hjá okkur öllum hvort sem við biðjum um það eða ekki, og þegar sá raunveruleiki blasir við okkur að það sé komið að því þá mun okkur eflaust finnast það alveg nógu snemmt (ef ekki allt of snemmt).

Ef okkur finnst við verða að bíða eftir dauðanum, því þá ekki að reyna að hafa það svolítið gaman á meðan við bíðum, og séum við á annað borð byrjuð að hafa það gaman, því þá ekki að gleyma því bara alveg að bíða og hafa það bara gaman ;)

Varðandi ljóðið sjálft:

Haltu bara áfram á sömu braut. Þér ferst þetta ágætlega úr hendi :)

Þetta ljóð er ekki alveg fullkomið en mér finnst það mjög gott og það höfðar að minnsta kosti til mín. Að bera þetta saman við Papa Roach finnst mér ósanngjarnt, því Papa Roach eru einfaldlega lélegir (að mínu mati a.m.k.).
Fyrst við erum að tala um það að lífið sé svo stutt og að fólk ætti að reyna að skemmta sér meðan á því stendur, þá vil ég nú bara segja fyrir mig að mér hefur verið sagt svo oft hvað lífið sé stutt að mér finnst ekki taka því að skemmta sér. Verð dauður áður en ég tek eftir hvað það er gaman.
A.m.k. finnst mér þetta ljóð mjög gott og að höfundur geti haldið því áfram.