Spegilsléttur líkaminn iðar svo skemmtilega af lífi
í kvöld mun ég loks gera mér glaðan dag
fylla hjartað af félagskap löngu gleymdra vina
salta niður sorgir og hefja gullgröft góðra stunda

píni í mig bragðvonda vökva til að vera í stíl
hrópa upp bældar hugsanir öllum til ómældrar ánægju
með lokuð augun svíf ofar hinum gráa hversdagsleika

vakna upp frá dauðum með eldspúandi ófreskju ofan á
bið fallega um friðarviðræður veifandi hvítum fána
dýrslegt augntillitið skýtur neisum með urrið grimmt
rífur líflausan líkama minn á hol í beinni útsendingu

dimmblá augun stara vonlítil á ljótustu hurð í heimi
þolinmóð bíða eftir fögrum prinsi sem kemur til bjargar

hreppi mig úr álögum svo ég breytist í frosk
“True words are never spoken”