Hún vitjaði mín í nótt,
mér blæðir hana í augu,
konuna með kyndilinn,
sem kveikti í mér bál,
rauðeygð með lítið glott.

Ég hafði asklok fyrir himinn,
hélt hún gæti aldrei mér náð,
konan með kyndilinn hló.

Nú hún mig á
og rauðeygður með lítið glott,
ég kveiki í þér bál. —