ég sá eitt sinn stjörnu
ég veit ekki af hverju
en þegar ég leit upp til hennar
fannst mér hún brosa til mín,
eins og hún væri að segja:
þetta bjargast allt saman.

núna leita ég og leita,
en finn hvergi stjörnuna mína
hún er horfin af himninum
og ég sé ekkert nema svart tómið
sem virðist ætla að gleypa mig í sig,
ég leita en finn ekki birtu í myrkrinu.

nú löngu seinna sá ég stjörnuna mína
sindra veikt til mín
eins og sigri hrósandi prinsessa
hún barðist lengi við ógnir myrkusins
en hafði að lokum sigur
og þá brosi ég breitt og geng áfram.
því í lífinu eru endalausir möguleikar…..