Mín hinsta ákvörðun

Í dag tók sársaukinn af mér öll völd,
því sit ég ein í bílnum, þreytt og köld
Ég finn hvernig dauðinn læðist eins og þokulæða,
allur heimsins hiti nær ekki frostið innra með mér að bræða.
Ég er kalin í gegn og hjartað hægar slær
endalok mín færast nær.
Ég vona að bráðum birtist maðurinn með ljáinn,
segjandi með djúpri röddu sinni “þú ert dáin”
Því þá yfirgef ég þetta líf og fer á annað svið,
lít aldrei til baka og sný ekki við
Ég veit ég hefði getað verið betri vinkona,
dóttir, systir, frænka og kærasta.
Ég gerði mitt besta en passaði ekki í þessi gerfi,
ég veld aðeins vonbrigðum svo það er best að ég hverfi.
En hvert ég fer, ég veit það ei,
kemst að því þegar ég dey.


Ég loka augunum, allt byrjar að dökkna.
Ég loka augunum, tárin renna og ég er að klökkna.
Ég loka augunum, hræðslan er að buga mig.
Ég loka augunum, og ég sé bara þig.
Ég loka augunum, dreg minn loka andardrátt.
Ég loka augunum, fjara út smátt og smátt
Ég loka augunum, nú birtist mér einhver dýrðarkraftur
Ég loka augunum, og opna þau aldrei aftur.



Sál mín tekst á loft, ég er skýjum ofar,
vona að ég sé á leið á góðan stað ef guð lofar.
Ég svíf hátt yfir jörðinni eins og fugl
og horfi á fjölskildu og vini kljást við þetta sorgarrugl.
Ég horfi niður á mömmu þegar hún fréttir þetta,
andlit hennar afmyndast af sársauka.
Hún reynir að öskra en það koma engin hljóð
og augun svo dökk að þau gætu allt eins verið mitt blóð
Ekki syrgja mig mamma, ég er á leið á betri stað
mér mun líða miklu betur þar því þar er ekkert að.
Kannski verður næsta líf ekki betra en þetta hér
en ég gat bara ekki meira, sálin takmörkuð sár ber
Þetta er ekki stundarbrjálæði, þetta er ákvörðun,
ef ég get ekki stjórnað lífi mínu þá stjórna ég dauðanum.
Aldrei framar raddir sem hvísla ljótum orðum til mín,
aldrei framar myrkur, því sólin stanslaust skín.



Ég er frjáls, og finn hve mikið mér hlýnar.
Ég er frjáls, og finn að sársaukinn dvínar.
Ég er frjáls, og heyri englaraddir.
Ég er frjáls, allir mínir djöflar kvaddir.
Ég er frjáls, sakleysið endurheimt.
Ég er frjáls, allt hatur í hjarta mínu gleymt.
Ég er frjáls, sé birtuna björtu og góðu.
Ég er frjáls, komin yfir hina miklu móðu.



Fegurðin í kringum mig er ólýsanleg,
og aðeins ætluð þeim sem ganga þennan veg.
Við munum öll mætast aftur, þetta er ekki í hinsta sinn.
Ég vona bara að ykkur verði hleypt hingað inn.





Mér þætti vænt um að fá að heyra skoðanir ykkar á þessarri frumraun minni.

takk