Ég er einmana. Ég er með þér, en er samt án þín, skammir og ásakanir herja á mig. Þú skilur mig ekki, Ást okkar er svo brothætt.. Pressan er of mikil.. Mig vantar hjálp… því ég vil ei glata þér.
Ég veit ekki hvort það sé ætlast til þess. En týpan sem ég les útúr þessu ljóði er konan með skrítna svipinn í veðurfréttunum. Ef þú hlustar á hvernig hún talar skilurðu hvað ég á við. Ein spurning, er ekki sambandsslit oftast orsökuð af því að maður fær “hjálp” frá einhverjum öðrum?
Má ég spurja hvað í þessu ljóði er tær snilld, því að þó ég efast ekki um að Esmeralda lumi á góðum og hnyttnum vísum veit ég ekki hvað gerir þetta að meistaraverki?
Að mínu mati er þetta ljóð full gegnsætt, ef ég má orða það svo. Það er alltaf gaman að lesa ljóð sem maður þarf pínulítið að pæla í og túlka svolítið sjálfur. Þetta ljóð yrði betra við að fá aukna dýpt. En þetta er auðvitað bara mín skoðun !
Hugi notar vefkökur til að bæta notendaupplifun á vefsíðunni og greina umferð um hana.
Einnig hefur Hugi uppfært persónuverndarstefnu sína. Skoðaðu stefnuna hér..