Þægileg vorgola leikur um andlitið
feimnir sólargeislar gægjast út bjartir
skína yfir spegilslétt glitrandi hafið

silkismjúkt hárið flaksar svo gljáandi rautt
ég brýt öryggisglerið og snerti þrýstinn barminn
fullkominn líkaminn tekur kipp og horfir hissa
ég kafa í djúpt augnaráðið og finn á botninum perlur
einstakan fjársjóð sem ég reyni vandlega að fela
negli upp aðvörun vegna hættulega mannætuhákarla

svo enginn þori að stinga sér sunds og kanski kafa
og geti mögulega uppgvötað leyndarmál dísar hafsins
“True words are never spoken”