Í mosagróinni laut
lygni ég aftur augunum
hugleiði dagana
sem ég átti
með þér
dagana sem þú sveikst mig
og dagana þegar
gleðin faðmaði okkur
baðaði okkur
bleikum bjarma

í loftinu
svífa ósögð
orðin yfir
og við slítum
þau niður
eitt og eitt
eins og
safarík epli
og neytum þeirra
saman.