Tók þétt í þjóhnappana
stundi hún hátt og snjallt
lagði skipi mínu í sundið
og fram og til baka og fram og til baka…
Baka vandræði og baka lókinn lengi
í rakri rúmfræðilega þröngri rifunni
svo tekur í rúminu og rærnar losna
já fram og til baka og fram og til baka.
Sýg eins og strákur sleikjó
soðninguna er hún lyktar eins og
kisan svo kjút og æjæ, orðin blaut
færist fram og til baka og fram og til baka.
—–