Einu sinni var karlinn gamall,
hann var voða, voða einsamall,
en hann ríkur, voða ríkur,
átti peninga mikla, þangað til öllu líkur.

Karlinn átti risastórt hús,
í því fannst ei ein mús; eða lús,
en þar var padda, hún var ein,
er kallinn sá hana, hann yfirgaf þennan heim.

Sorgleg var hans jarðarför,
peningar hans fylltu mörg kör,
erfðaskráin, hún fannst ei,
skyldmennin deildu peningum, svei.

Seinna er enginn aurinn átti,
erfðaskráina finna mátti,
í henni stóð, rauði krossinn fær allt,
þá voru vandræði, ekkertt mallt.

Núna ættmenninn vinna fóru fullu á,
til að ná aur, í það sem vantaði þá,
30 milljónir vantaði nú,
ef átt þær, lúttu vita; já þú.

Endir

kv. Amon