Sit hér ein
mannmergðin þrengir að mér
hleyp engum að
engum nálægt
sálirnar umhverfis mig á eilífum hlaupum
um hlið algleymis og hugsunarleysis
og ég reyni að ná andanum
en köfnunartilfinningin fyllir mig
þetta hráslagalega hyldýpi
sem mér hefur verið búið
og ég sit hér ein
og reyni að ná andanum
sé ekki mannfólkið
á hlaupum um verslunarhús fáfræðinnar.
-Sithy-