Morguninn vaknaði syfjaður og órakaður
með stírur sólartærum dimmbláum augunum
náttúran glápir ósýnilegum öfundaraugum
er þú faðmaðar mig

hreinræktuð fegurðin springur út einsog rós
morgunandfýla í boði Colgate burstast burt
sængurklæðin þakka kurteis fyrir nóttina
fyrir greiðann skuldum þeim þvott

eldspúandi drekinn fnæsir enn í allar áttir
en enginn veit hvaða leyndir fjársjóði leynast
magnast sú spari tilfinning í hugrökku brjósti
uns hún springur í öllum sínum litríka ljóma
“True words are never spoken”